ဘန္ေကာက္ခံစားခ်က္

ဒီအေၾကာင္းအရာဟာဆိုရင္ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕သူရဲ႕ဖခင္ကိုေမးတဲ့စကားတစ္ခြန္းေလးပဲျဖစ္တယ္ ( သူ႕ဘဝရဲ႕တန္ဖိုးကဘာလဲ၊ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ) ကေလးရဲ႕ဖခင္က ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လံုးကိုေပးျပီး ေရာ့သား ဒီေက်ာက္ခဲေလးကိုေစ်းထဲမွာခ်ေရာင္းၾကည့္ေနာ္ တကယ္လို႕တစ္ေယာက္ေယာက္ကေစ်းႏူန္းဘယ္ေလာက္လဲလို႕ေမးလာတဲ့အခါ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပလိုက္ပါ။ အဲ့ဒါနဲ႕ကေလးက ေစ်းကိုအေျပးအလႊားသြားျပီး ေက်ာက္ခဲေလးကိုခ်ေရာင္းေနရင္း သိပ္မၾကာဘူး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လာေမးတယ္ ( ဒါဘယ္ေလာက္ေရာင္းလဲ) ဆိုေတာ့ ကေလးက လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပလုိက္တယ္ အဲ့ဒါနဲ႕ မိန္းကေလးက ေအာ္.. ၂၀က်ပ္ ေပါ့ ကေလးကလဲဝမ္းသာျပီး ဖခင္ကိုျပန္ေျပာဖို႕အိမ္ကိုအေျပးျပန္ခဲ့ျပီး ဖခင္အားေတြ႕ေသာအခါ (အေဖ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ၂၀ က်ပ္နဲ႕ဝယ္ခ်င္တယ္ေျပာတယ္) ဖခင္မွသူရဲ႕သားအား (ဟုတ္ျပီသား ဒါဆိုဒီေက်ာက္ခဲကို ျပတိုက္အခန္းအနားပြဲမွာသြားျပီေရာင္းၾကည့္ေနာ္ ေစ်းေမးရင္ေတာ့လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပဲေထာင္ေနာင္) ဒါနဲ႕ကေလးကသြားျပီးေရာင္းၾကည့္ေတာ့ လူတစ္ေရာက္ဘယ္ေလာက္လဲေမးေတာ့ ကေလးကလဲလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပလိုက္တယ္။ ဒါဆို ႏွစ္ေသာင္းက်ပ္လား အခုခ်က္ခ်င္းဝယ္မယ္လို႕ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႕ကေလးက ခုနားကလိုပဲ...

အေၾကာင္းတရားကမေကာင္းလွေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးကဒီမွာစေတာ့တာပါပဲဗ်ာ အရင္ ၂၀၁၈ ႏွစ္အစပိုင္းေလာက္တုန္းကကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံက အလုပ္သမားရွာေဖြေရးရုံးမွာ ျမန္မာေအးဂ်င့္(စကားျပန္)အေနနဲ႕ 1 လေလာက္အလုပ္ဝင္လုပ္ဖူးခဲ့တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ထိုင္းနဲ႕ ျမန္မာဖက္ ေပါင္းျပီး MOU ပတ္စပို႕အမ်ိဴးအစားေတြလုပ္ကာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္ဖက္ေတြစီက အလုပ္ရုံအမ်ိဴးမ်ိဴးေတြစီကိုပို႕တဲ့ပံုစံမ်ိဴးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ဖက္အပိုင္းမွာမလုပ္ရပဲ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕အတြင္းက ထိုင္းသူေဌးေတြရဲ႕လိုအပ္တဲ့အလုပ္သမား (အိမ္ေဖာ္၊ကေလးထိန္း အစရွိသျဖင့္)မိန္းကေလးေယာက်ာ္းေလးအလုပ္သမားေတြရွာေဖြေပး တဲ့သူေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ၁ ပတ္ေလာက္ရုံးမွာထိုင္ျပီးဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႕ ဒုတိယအပတ္ေရာက္လာေတာ့ ရုံးပိုင္ရွင္သူေဌးကေနျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နယ္ဖက္(ခၽြန္ဘူရီ၊ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕အျပင္ဖက္)က အလုပ္ရုံစီမွာခဏ အလုပ္သမားေတြကိုၾကည့္ရွဴေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ တာဝန္ေပးလာခဲ့တယ္။ျငင္းဆန္လို႕ရတဲ့အလုပ္လဲမဟုတ္ေတာ့ ခုိင္းတဲ့အတိုင္းသြားရတာေပါ့ဗ်ာ။ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ ဆိုင္ကယ္ နဲ႕၁ နာရီခြဲေက်ာ္ေလာက္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကေန အလုပ္ရုံသို႕ မနက္၈နာရီက စထြက္တာ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္ေရာက္သြားတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက အလု...