သူတို႕ေျပာတဲ့ကၽြန္ (အပိုင္း၁)

အေၾကာင္းတရားကမေကာင္းလွေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးကဒီမွာစေတာ့တာပါပဲဗ်ာ
အရင္ ၂၀၁၈ ႏွစ္အစပိုင္းေလာက္တုန္းကကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံက အလုပ္သမားရွာေဖြေရးရုံးမွာ ျမန္မာေအးဂ်င့္(စကားျပန္)အေနနဲ႕ 1 လေလာက္အလုပ္ဝင္လုပ္ဖူးခဲ့တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ထိုင္းနဲ႕ ျမန္မာဖက္ ေပါင္းျပီး MOU ပတ္စပို႕အမ်ိဴးအစားေတြလုပ္ကာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္ဖက္ေတြစီက အလုပ္ရုံအမ်ိဴးမ်ိဴးေတြစီကိုပို႕တဲ့ပံုစံမ်ိဴးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ဖက္အပိုင္းမွာမလုပ္ရပဲ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕အတြင္းက ထိုင္းသူေဌးေတြရဲ႕လိုအပ္တဲ့အလုပ္သမား (အိမ္ေဖာ္၊ကေလးထိန္း အစရွိသျဖင့္)မိန္းကေလးေယာက်ာ္းေလးအလုပ္သမားေတြရွာေဖြေပး
တဲ့သူေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ၁ ပတ္ေလာက္ရုံးမွာထိုင္ျပီးဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႕ ဒုတိယအပတ္ေရာက္လာေတာ့ ရုံးပိုင္ရွင္သူေဌးကေနျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နယ္ဖက္(ခၽြန္ဘူရီ၊ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕အျပင္ဖက္)က အလုပ္ရုံစီမွာခဏ အလုပ္သမားေတြကိုၾကည့္ရွဴေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ တာဝန္ေပးလာခဲ့တယ္။ျငင္းဆန္လို႕ရတဲ့အလုပ္လဲမဟုတ္ေတာ့ ခုိင္းတဲ့အတိုင္းသြားရတာေပါ့ဗ်ာ။ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ ဆိုင္ကယ္
နဲ႕၁ နာရီခြဲေက်ာ္ေလာက္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကေန အလုပ္ရုံသို႕ မနက္၈နာရီက စထြက္တာ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္ေရာက္သြားတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက အလုပ္ရုံရွာလို႕မေတြ႕တာလဲပါတာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႕အလုပ္ရုံေရာက္ေတာ့အထုပ္အပိုးေတြခဏခ် အလုပ္ရုံကတာဝန္ရွိအလုပ္သမားထိန္းသိမ္းေရးမန္ေနဂ်ာနဲ႕ရုံးခန္းထဲမွာခဏစကားထိုင္ေျပာလို႕အျပီးမွာ မန္ေနဂ်ာက အလုပ္ရုံထဲလိုက္ပို႕ျပီး ကၽႊန္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္အလုပ္သမားရွိရာအတန္းစီသို႕လိုက္ပို႕ေပးေလတယ္။ အလုပ္ရုံထဲလမ္းေလွ်ာက္ဝင္စဥ္ပထမဆံုးကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက သနပ္ခါးပါးကြပ္ၾကားနဲ႕ ေခၽြးတလူးလူး မတ္တပ္ၾကီးရပ္ျပီး ေခါင္းကိုေအာက္စိုက္အလုပ္ကိုအာရုံထားျပီးလုပ္ေနတဲ့ျမန္မာျပည္က အမ်ိဴးသမိးေတြအေယာက္ ၃၀ေက်ာ္ေလာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕မန္ေနဂ်ာက ထိုင္းစကားနဲ႕(ဒီဖက္က အကၤ်ီအပန္းေရာင္မင္းတို႕ Company နာမည္နဲ႕အဲ့တာ မင္းရဲ႕အလုပ္သမားေတြေနာ္၊အားလံုးေပါင္းအေယာက္၃၀ေက်ာ္သူတို႕အားလံုးလိုအပ္တာရွိရင္မသိတာရွိရင္မင္း
မင္းအေနနဲ႕ေျပာျပသင္ျပျပီးေတာ့ ဘာလိုလိုငါ့ကိုလာေျပာဆိုျပီး မန္ေနဂ်ာက အားလံုးကိုကၽြန္ေတာ့္အားမိတ္ဆက္ေပးကာ သူ႕ရုံးခန္းသို႕ျပန္သြားလိုက္တယ္)ကၽႊန္ေတာ့္မွာပထမဆံုးစကားျပန္အ
လုပ္မို႕ အလုပ္သမားေတြျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အစ္မေတြညီမေတြတခ်ိဴ႕ဆိုအသက္ၾကီးလို႕ ကိုယ့္ရဲ႕အေဒၚေတြလို႕သတ္မွတျ္ပီးအားလံုးကိုကၽြန္ေတာ့္နမည္အားမိတ္ဆက္ျပီးေတာ့ တေယာက္ခ်င္းစီ
နမည္ေတြကိုဖတ္ျပီး အလုပ္ရုံတန္းေလးမွာဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႕လိုအပ္တာေလးကုိလိုက္ေမးေနရင္း ေန႕လည္စာထမင္းစားခ်ိန္ကိုေတာင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အားလံုး အလုပ္ရုံရဲ႕နာရီသံကို
လဲၾကားေရာထမင္းစားရုံေလးသို႕စကားစျမည္ေျပာရင္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေန႕လည္စာကိုျဖစ္သလိုအလုပ္ရုံေရွ႕ကေစ်းသည္္နဲ႕ပဲႏွစ္ပါးသြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထမင္းစားရုံ
ထဲကၽြန္ေတာ္ဝယ္ထားတဲ့အစားအေသာက္အထုပ္ေလးဆြဲျပီးလမ္းေလွ်ာက္ဝင္လာေတာ့ အလုပ္သမားေတြကကၽြန္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပတဲ့သူကျပံဳးျပထမင္းေခၚစားတဲ့သူကေခၚစားနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္မွာရြာ ကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုခံစားရျပီး သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ထမင္းခ်ိဴင့္ေလးေတြကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့ေလ တစ္ခ်ိဴ႕က ငါးပိခ်က္နဲ႕အရြက္ျပဳတ္၊တခ်ိဴ႕က လက္ဖက္သုတ္၊တခ်ိဴ႕က်ေတာ့လဲၾကက္ဥေၾကာ္
နဲ႕အမ်ိဴးမ်ိဴးေပါင္းဖက္စားေသာက္ေနလိုက္ၾကတာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲခံုအလြတ္ေလးတစ္လံုးမွာထိုင္ျပီးဝယ္လာတဲ့ထိုင္းေခါက္ဆြဲ(ခႏုံက်င္း)ကိုတေယာက္တည္းထိုင္စားျပီး ဖုန္းေလကိုပြတ္လိုက္ အလုပ္သမားေတြထမင္းစားေနတာၾကည့္လိုက္နဲ႕ အရသာရွိမွန္းေတာင္မသိပဲကုန္သြားတဲ့ေခါက္ဆြဲကိုၾကည့္ျပီးတစ္ေယာက္တည္းခိုးရီေနမိတယ္။အားလံုးလဲထမင္းစားျပီး
တခ်ိဴ႕ေတြက ျမန္မာသီခ်င္းေလးဖြင့္၊ေဖ့ဘုတ္ေလးပြတ္လိုက္၊ တခ်ိဴ႕က်ေတာ့လဲစကားေတြေျပာေနလိုက္က်တာအားရပါးရပဲရီသံေတြကလဲကိုယ့္မွာတကယ့္ကိုျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သလိုခံစား
မိတယ္။ အလုပ္သမားေတြအားလံုး စက္ရုံကနာရီသံကိုျပန္ၾကားေတာ့ထိုင္ရာကေနထ လမ္းသြတ္သြတ္ေလွ်ာက္ျပီးအလုပ္ရုံထဲကိုရြာမွာေကာက္စိုက္သလိုတစီတညီဝင္သြားတာကိုၾကည့္ျပီးကၽြန္
ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့ေလတယ္။ အလုပ္သမားေတြဝင္သြားျပီနာရီဝက္အၾကာကၽြန္ေတာ္လဲထိုင္ရာမွထျပီး အလုပ္ရုံစီသို႕လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္သူတို႕ေလးေတြလုပ္ရတဲ့အလုပ္
လွ်ပ္စစ္ပစည္းဆိုင္ရာ ဥပမာေရခဲေသတာတို႕၊အဲ့ကြန္းတို႕ရဲ႕အတြင္းပိုင္ျဖစ္တဲ့ဝါယာဆက္ရွင္ေလးေတြကိုလုပ္ေပးရတဲ့အလုပ္မ်ိဴး ထိုင္ေနရတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ တေနကုန္မတ္တပ္ရပ္လုပ္ရတဲ့
အလုပ္ဗ်။ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ကသေဘာေကာင္းေတာ့ျမန္မာတစ္ေယာက္ထိုင္းတစ္ေယာက္တြဲျပီးထားေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲတစ္တန္းျပီးတစ္တန္းေလွ်ာက္ကာကိုယ့္အလုပ္သမား
ေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကိုလိုက္ေမးျပီး သူတို႕ေလးေတြနဲ႕တြဲလုပ္တဲ့ထိုင္းလူမ်ိဴးအလုပ္သမားေတြကိုလဲ ထိုင္းစကားနဲ႕ (သူတို႕ေလးေတြအလုပ္မပီျပင္တာမတက္တာရွိရင္ သင္ေပးေနာ္၊ထိုင္းစကား
လဲနဲနဲခ်င္းစီသင္ေပးေနာ္)ဆိုျပီးအားလံုးကိုအကူအညီလုိက္ေတာင္းခဲ့တယ္။ တစ္နာရီေလာက္ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြေညာင္းလာလို႕ခံုမွာခဏထိုင္းနားေနရင္း
အလုပ္သမားေခါင္းစီကေနကၽြန္ေတာ့္နမည္လွမ္းေအာ္တဲ့အသံၾကားလို႕ ထိုင္ရာကေနထျပီးအလုပ္တန္းစီကိုလွမ္းေလွ်ာက္ဝင္သြားေတာ့ အလုပ္သမားေခါင္းကေနျပီးေတာ့ထိုင္းလိုနဲ႕ (ဒီမွာမင္းအ
လုပ္သမားက ဒီဟာေလးလုပ္တာကိုေလးငါးခါေလာက္ေျပာရတယ္) လို႕ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ေလသံကိုျမင့္ျပီးေျပာထဲ့လာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကလဲေခသူမဟုတ္ကိုယ့္ျမန္မာေတြကို
ဒီလိုေျပာရင္ အထိမခံႏိုင္ေတာ့ ပါးစပ္ကေနလြတ္သြားတဲ့စကားက (ဟာမတက္ရင္သင္ မသိရင္ေျပာတဲ့ သူတို႕လာတာမွသိပ္မၾကာေသးတာ ခင္ဗ်ားတို႕ထိုင္းႏွစ္ရွည္အလုပ္သမားေတြနဲ႕ႏိူင္းျပီး
မေျပာနဲ႕ေလ လူဆိုတာဦးေဏွာက္ပါပါတယ္ဟ သင္ေပးပါလား ေအးေဆးေျပာပါလား ဘယ္သူမဆိုလိုက္လုပ္တာေပါ့လို႕)သူ႕လိုေလသံနဲ႕လဲျပန္ေျပာထဲ့လိုက္ေရာဟုိက အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာက္သက္ေၾကတဲ့ေလသံမ်ိဴးနဲ႕(ေအာ္ဟုတ္ကဲ့ ဒါကဒီလိုပါဟိုလုိပါဆိုျပီး ေျပာျပရွာေလတယ္)။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတြးမိတဲ့အေတြးက
မင္းငါ့အလုပ္သမားေတြကိုေကာင္းေကာင္းမေျပာပဲဆူၾကည့္ပါလား မင္းကိုငါအလုပ္ရုံသူေဌးစီသက္တိုင္မွာလို႕အံ့ၾကိတ္ျပီးမ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုရိပ္မိသြားတဲ့အလုပ္သမား
ေခါင္းေဆာင္ကလက္စေဖ်ာက္ျပီးတျခားေနရာကိုလစ္သြားေလတယ္။ ညေနခင္းေနေစာင္းျပီဆိုေတာ့ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္နီးလာျပီဆိုျပီးကၽြန္ေတာ့္မွာအလုပ္သမားေတြရဲ႕အေဆာင္ကုိျပန္ဖို႕ျပင္ဆင္မလို႕လုပ္တုန္း အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္မွ အိုတီရွိပါတယ္ဆိုျပီး
ဆက္လုပ္ခိုင္းေတာ့ ကၽႊန္ေတာ္လဲ အလုပ္သမားေတြနဲ႕အတူ အိုတီအခ်ိန္ျပီးတဲ့အထိထိုင္ေစာင့္ေနမိတယ္။ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ ည၈နာရီေက်ာ္လာေတာ့ အားလံုးကိုယ္စီထမင္းခ်ိဴင့္ေလးေတြကိုင္ျပီး အေဆာင္စီသို႕လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့ၾကတာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထင္အေဆာင္နဲ႕အလုပ္ရုံနီးနီးေလးေပါ့ တကယ္ေတာ့ ငါးမိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရတဲ့လမ္းပါ။ အေဆာင္ကိုလဲေရာက္ေရာစကားျပန္အိပ္ရမယ့္အခန္းကိုအလုပ္သမားေတြကလိုက္ျပေပးတယ္ ဒါေပမယ့္အခန္းေသာ့ကကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိဘူး အရင္
စကားျပန္တစ္ေယာက္ဘယ္နားထားခဲ့မွန္းကိုမသိေတာ့ တခါးေသာ့ကိုထုျဖဳတ္ျပီးဝင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူေဌးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဒီမလာခင္ေျပာတဲ့စကားက အိပ္မယ့္ေနရာအဆင့္သင့္အကုန္ရွိျပီးသားေပါ့ ကိုယ္လဲအခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေရာျဖာတစ္ခ်ပ္နဲ႕ေခါင္း
အံုးတစ္လံုးကိုသာေတြ႕လိုက္ရတဲ့ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ (ဘယ္လိုအပ္ရမလဲကြာဒီလုိပံုနဲံ)ဆိုျပီးတတြတ္တြတ္နဲ႕ေျပာေနမိတာအခ်ိန္အေတာ္အၾကာ။ မထူးပါဘူးေလ အိပ္စရာေနရာမွမရွိတာဆိုျပီးသည္းခံကာ ေရမိုးခ်ိဴးအဝတ္အစားလဲျပီး အလုပ္သမားေတြရဲ႕အ
ခန္းေတြစီလမ္းေလွ်ာက္ကာ (ဘာဟင္းခ်က္ၾကလဲဆိုျပီး)စကားစျမည္သြားေျပာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဴ႕ေတြကလဲ အကိုၾကီးထမင္းအတူတူလာစားပါလား၊တခ်ိဴ႕ကလဲေမာင္ေလးစားျပီးျပီလား ၊တခ်ိဴက်ေတာ့လဲ ဆရာၾကီးစားျပီးျပီလားဆိုတဲ့အေခၚအေဝၚအမ်ိဴးမ်ိဴးေတြ
ကိုကၽြန္ေတာ့္နားထဲမၾကားဖူးစဖြယ္အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနမိတာမထူးျခားပါဘူး ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြျမန္မာလူမ်ိဴးကသာအဲ့လိုထမင္းကိုေဖာ္ေရြစြာေခၚစားတက္ၾကတာေလဟုတ္တယ္မလား။အခန္းအားလံုးကိုလွည့္ပတ္သြားျပီးတဲ့အခ်ိန္က်ကိုယ့္အခန္းေလးစီျပန္လာခဲ့ျပီး ပထမဆံုးတစ္ညကို ေခါင္းအံုးတစ္လံုးေစာင္မပါ ဖ်ာပါးပါးေလးေပၚမွာခါးေတြနာ ၾကိတ္မွိတ္အိပ္ခဲ့ရတဲ့အေတြ႕အၾကံဳကအခုထိေမ့မရပါ။ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ့မနက္အိပ္ရာႏိုးလာေတာ့
၉နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနခဲ့ျပီ အခန္းတံခါးလဲဖြင့္ေရာအလုပ္သမားေတြအကုန္လံုးအလုပ္ရုံမွာေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။ေရမိုးခ်ိဴးျပီး အဝတ္အစားလဲကာအလုပ္ရုံကိုဆိုင္ကယ္နဲ႕အေရာက္သြားခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္ရုံတခါးမွဴးကေဖာ္ေရြစြာနူတ္ဆက္ေလေတာ့ စကား
သိပ္မမ်ားတက္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ တံခါးမွဴးနဲ႕စကားထိုင္ေျပာတာ နာရီဝက္ၾကာၾကာ။ သူကျမန္မာအလုပ္သမားေတြကိုခ်စ္တယ္ဗ်သူေျပာတဲ့စကားကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းသေဘာက်တယ္ (ကိုယ့္ထိုင္းႏိုင္ငံမွာမင္းတို႕လိုျမန္မာအလုပ္သမားေတြလာမလုပ္ၾကည့္ပါလား
ဒီလိုတိုးတက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ မင္းတို႕ျမန္မာေတြကအရမ္းကိုသည္းခံစိတ္ေကာင္းလို႕သေဘာက်တယ္)ဆိုတဲ့စကားေလးေၾကာင့္အားမနာေတာ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္သမားေတြကိုျဖစ္ႏိုင္ရင္ၾကည့္ရွဴေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလို႕မွာထားမိတယ္။ အလုပ္ရုံထဲကိုဝင္သြားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုအလုပ္သမားေတြႏူတ္ဆက္ေလတယ္ အားလံုးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ မနက္ခင္းဆိုေတာ့ေခၽြးမျပန္ေသးသျဖင့္သနပ္ခါးပါးကြပ္ၾကားမ်ားကိုထင္ရွားစြာျမင္ေနရတဲ့ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကိုအဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕တေယာက္ခ်င္း
စီလုိက္ေမးရင္ အေနာက္ဖက္အတန္းက အကိုေရ ဆိုျပီးေခၚသံေၾကာင့္လွည့္ျကည့္မိေတာ့ အစ္မတစ္ေယာက္က(အကိုေလး ဟိုအစ္မကေလ မေန႕ကတည္းကေနမေကာင္းဘူး ရာသီေသြးဆင္းတာလား ေခါင္းမူတာလားမသိဘူးအလုပ္သိပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲ့ဒီအစ္မစီကိုသြားျပီး အစ္မေရအဆင္ေျပရဲ႕လားဆို ေအေျပပါတယ္ေမာင္ေလး ေကာင္းပါတယ္ဆိုျပီးေျဖတဲ့မ်က္ႏွာကိုလဲၾကည့္လိုက္ေရာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္နဲ႕အျမင္မေကာင္းလို႕ခဏေလး
ေနာ္ဆိုျပီး အလုပ္ရုံးခန္းထဲရွိမန္ေနဂ်ာစီကိုသြားျပီး ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္သမားေနမေကာင္းဘူး ေဆးခန္းျပေပးခ်င္တယ္ လိုက္ပို႕လို႕ရမလားဆိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာကလဲ (ေအာ္ေအးေအး ရတယ္ေလခဏေစာင့္ ကားလာရင္လိုက္ပို႕ေပးမယ္ေနာ္ဆိုေတာ့) ကၽြန္ေတာ့္
စိတ္ေအးရျပီး အဲ့ဒီအစ္မကိုအလုပ္သမားနားေနခန္းမွာခနားအိပ္စက္အနားယူဖို႕ေခၚလာျပီး ေဆးတိုက္ကာ အိပ္စက္အနားယူေစခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲအလုပ္သမားနားေနခန္းမွာကားလာတာကိုထိုင္ေစာင့္ရင္း အလုပ္သမားအစ္မအိပ္ေနတာကိုလွည့္ၾကည့္မိ
ေတာ့ကတုန္ကရီ ကိုယ္လက္ေတြကိုက္ခဲေနတဲ့ပံုစံကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေနထိုင္းကိုလာတာရာသီဥတုအေျခအေနကကြာတယ္ေလ ျပီးရင္အလုပ္ကလဲတေနကုန္မတ္တပ္ရပ္ေနရတာ ကိုယ္ခ်င္းစာရင္းထိုင္မေနတက္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္သမား
အစ္မကို ဇက္ေၾကာေတြႏွိပ္ျပီးေဆးေတြလိမ္းေပးမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ မန္ေနဂ်ာတက္လာျပီး (ေဟ့ ကားလာျပီေဆးခန္းသြားရေအာင္ဆိုမွ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘက္ထဲကအပူလံုးၾကီး ဘုန္းခနဲ႕က်သြားေတ့ာတယ္)။

ဒုတိအပိုင္းဆက္ရန္ရွိသည္
စာေရးသူ...ေမာင္သူရကို(ဘန္ေကာက္)